W tradycji chrześcijańskiej natrafiamy czasem na słowa, których znaczenie nie jest dla nas jasne. Nie zawsze wiemy, jakie znaczenie ma proste „amen”, który kończy każdą modlitwę w obrządku chrześcijańskim, albo co to znaczy alleluja. Pochodzi to od hebrajskiego hellalujah, co oznacza „wychwalajcie Jahwe”, czyli Boga czczonego w religii judaistycznej i chrześcijańskiej. Jahwe jest imieniem Boga ze Starego Testamentu, a Jah jego poetycką wersją. Zwrot alleluja jest częścią chrześcijańskiej liturgii kościelnej, natomiast do języka potocznego wszedł jako okrzyk radości. Na świątecznych kartkach znajdują się czasem wyrażenia w rodzaju „Wesołego Alleluja”, co kojarzy się błędnie z „Wesołych świąt”. Alleluja jest okrzykiem wykorzystywanym w pieśniach religijnych, wezwaniem do złożenia hołdu Bogu. W szczególności wykorzystuje się go w pieśniach i psalmach śpiewanych z okazji świąt Wielkanocy. Zwrot ten pojawia się więcej razy w Starym Testamencie, głównie w psalmach zapisanych w Księdze Psalmów, które na ogół kończy lub rozpoczyna. Podczas mszy katolickich alleluja występuje po drugim czytaniu, zazwyczaj z wersetem przed Ewangelią. W czasie Wielkiego Postu śpiew ten zastępowany jest słowami „Chwała Tobie, Słowo Boże” albo „Chwała Tobie, Królu Wieków”, w zależności od dnia roku liturgicznego.
Zwrot ten pojawia się w wielu piosenkach jako okrzyk radości, nie zawsze mając konotacje religijne. Również przy składaniu sobie życzeń z okazji świąt Wielkanocnych używa się zwrotu „Wesołego Alleluja”.
